Hielke Nijp Hoveniers 25 jaar
Hoveniers in de allerbreedste zin van het woord
Hoveniers die met hetzelfde plezier een heg snoeien als een compleet buitenzwembad bouwen. Of een hoteltuin aanleggen bij Post-Plaza Hotel, inclusief meubilair en elektriciteit. Zonder iets uit te besteden. Toch kent niet iedereen deze hardwerkende hoveniers, wat mede komt door hun bescheiden karakter: ”Mensen schrikken er soms van hoe groot we zijn.”
Stiens, vrijdagochtend 08.00 uur. Twee uren eerder herinnerde Lolke zijn schoonvader voor de zekerheid nog aan dit interview, maar de naamgever van het hoveniersbedrijf uit Stiens is nergens te bekennen. Hij is onderweg naar Groningen. Naar een nieuwe tuin. Hij kan nog net op tijd omkeren.
Het typeert Hielke Nijp, maar ook de rest van het bedrijf. Ze richten zich het liefst op het werk, met als credo gewoon goed werk leveren, dan komt de rest vanzelf. Maar ‘gewoon’ is geen woord meer wat de projecten van Hielke Nijp Hoveniers recht aandoet. Zo staat zwembad nummer drie inmiddels op de planning.
Twee weken lang naar werk zoeken
Voordat hij zijn bedrijf startte, genoot Hielke Nijp als werknemer vooral van de vrijheid die hij ervaarde in zijn baan. Totdat dit veranderde. “Het bedrijf werd mij te grootschalig. Dus zette ik de stap om voor mezelf te beginnen. Mijn vrouw Ria haalde het - voor die tijd verplichte - middenstanddiploma en ik ging op zoek naar werk.”
“Twee weken lang ging ik bij mensen langs. Of ik hun tuin kon onderhouden. Dat was geen succes.” Hielke laat ook een advertentie plaatsen in de regiokrant. “Die was meteen raak. Een man uit Stiens tipte zijn zwager die hierheen zou verhuizen.” Het bleek een woonboerderij. Een klus van twee maanden. Al snel volgt een tuin bij een nieuwbouwwoning in Hijum. Vanaf dat moment breidt Hielke zijn bedrijf jaarlijks uit. En ook Hielke’s zoon helpt al gauw mee.
Voor gek verklaard
Na de basisschool gaat Sietse Nijp - de zoon van Hielke - naar het gymnasium. Maar na vier jaar breekt hij zijn studie af. Hij wil naar het mbo: “Ze verklaarden me voor gek. Maar mijn mentor begreep het wel. Die wist dat ik maar één ding in het hoofd had: werken in het bedrijf van mijn vader.” Waar Sietse zijn vader eerst vooral na schooltijd of in de vakanties helpt, begint hij na zijn studie als vaste kracht. Tegelijk met zijn toekomstige zwager én compagnon Lolke Hiemstra.
Stagiaire én schoonzoon?
Sietse en Lolke kennen elkaar van de veemarkt. Ze klussen bij in het veetransport. Sietse helpt de vader van een vriend en Lolke is er namens het transportbedrijf van zijn vader. Lolke: “Na mijn stage bij Van Tuinen, zocht ik nog een stageplek voor mijn laatste schooljaar. Via Sietse kwam ik bij Hielke Nijp.”
Al op jonge leeftijd weet rypster Lolke Hiemstra twee dingen zeker: “Ik word ondernemer en het wordt iets met tuinen.” Lolke onderhoudt al tuinen van mensen uit de buurt en heeft een bijbaan bij Rob’s Tuincentrum in Menaam, waar hij veel over planten leert.
Maar nog voordat de stage begint, komt Hielke’s dochter Marieke thuis met een jongeman uit Dronryp. Het blijkt Lolke, de kersverse stagiaire. Ze hebben elkaar ontmoet tijdens een stapavond in Berlikum.
“Blijft dit zo als we elkaars concurrent worden?”
Zonder wrijving geen glans
Na zijn stage bij Hielke Nijp wil Lolke een eigen bedrijf starten. Hij heeft zijn eigen ideeën over het runnen van een bedrijf. Die zijn niet altijd hetzelfde als die van Hielke. Lolke: “Maar toen kwam Hielke bij me. Hij zei dat hier ook kansen liggen en dat hij ook ruimte wil bieden voor andere ideeën. En het kan juist ook goed zijn om het niet altijd met elkaar eens te zijn. Bovendien ging het goed tussen mij en Marieke. Zou dit zo blijven als we elkaars concurrent werden?“
Van 6 tot half 11 ‘s avonds
Lolke blijft. Wanneer hij en Sietse in het bedrijf komen, groeit het snel. Ze verzetten meer werk en het aantal aanvragen neemt toe. “En dankzij de familie en vrienden van Lolke, kregen we er een groep vertegenwoordigers bij uit de regio Dronryp”, verklaart Sietse.
In die periode was het niet ongebruikelijk dat ze ‘s ochtends om 6 uur begonnen en ‘s avonds half 11 stopten. Sietse: “Achteraf gezien gekkenwerk. Maar als je jong bent en je collega’s zijn net zo enthousiast, dan leg je die graszoden die op het einde van de middag worden gebracht er ook nog in.”
Maar dan krijgt Lolke rugklachten en een hersenvliesontsteking. Ze besluiten te veranderen. Lolke komt volledig op kantoor. Ook investeren ze in hun machinepark. Een vurige wens van Sietse.
“Wij stonden er met een kromme rug naast te scheppen.”
Het mooie werk besteedden we uit
Sietse: “We huurden regelmatig een kraan in. Maar het begon me tegen te staan dat we het mooie werk door iemand anders lieten doen. En dat wij er dan met een kromme rug naast staan te scheppen.” Sietse zijn voorliefde voor machines wordt beantwoord met de komst van een kraan en een vrachtwagen. Het is de basis van het machinepark anno nu.
Waar zie je zoiets?
Inmiddels zijn Hielke, Sietse en Lolke samen eigenaar. En is Lolke’s broer Hendrik als projectleider-uitvoerder ook een van de drijvende krachten. Hij vierde onlangs zijn 12,5 jarig jubileum. Een echt familiebedrijf dus. Van twee kanten.
Hielke stipt aan waarin het bedrijf uniek is: “Ga alle hoveniersbedrijven met meer dan 25 man maar eens na. Niemand beschikt over vijf kranen en twee grote vrachtwagens.” Sietse: “We zijn hoveniers, maar dan wel in de allerbreedste zin van het woord.”
We mogen ons in de handen knijpen
Het grootste verschil met vroeger? “In het begin zei een collega weleens trots dat hij die dag zeven palen had geslagen. Tegenwoordig plaatsen we het zevenvoudige. Inclusief schuttingplanken”, aldus Hielke.
Lolke: “We werken nu ook met ploegen. Mensen kunnen zich bij ons specialiseren. Zo hebben we een houtbouwploeg. Die is inmiddels goed voor 30 procent van de omzet. Maar we hebben ook mannen en vrouwen die specialist zijn in straatwerk, tuinaanleg, walbeschoeiing en tuinonderhoud.”
“Mensen doen toch het liefst waar ze goed in zijn. Die ruimte is er bij ons. Wat vooral ook komt door de collega’s zelf. Ik weet niet hoe we dit voor elkaar hebben gekregen, maar met deze ploeg mogen we ons echt in de handen knijpen. Stuk voor stuk mensen die lol hebben in hun werk, verantwoordelijk zijn en avonturen aandurven. Zoals het bouwen van een buitenzwembad.”
Zwembadenbouwers
Lolke: “Een man had zo’n goed gevoel bij ons, dat hij per se wilde dat wij zijn zwembad aanlegden. En omdat de collega’s enthousiast en vol vertrouwen waren, durfden we het aan. Natuurlijk betaal je soms leergeld. Maar fouten lossen we altijd op. Het leuke aan dit soort projecten is dat collega’s zelf ook veel ideeën aandragen.”
De mond-op-mondreclame doet vervolgens haar werk: zwembad nummer twee is vorig jaar opgeleverd in Deinum en ook nummer drie staat al op de planning.
“Zo’n hoteltuin doen we net zo graag als tuinonderhoud.”
Hotel Post-Plaza
De aanleg van een hoteltuin komt door een project in de Blitsaerd. De bewoner is eigenaar van het Post-Plaza Hotel in Leeuwarden. Inmiddels doen ze hier alles op het gebied van buiten. Lolke: “Collega’s krijgen te horen: Als jullie komen, vullen jullie niet alleen de plantenbakken bij, maar zetten ook de windschermen vast. En als het moet, halen jullie meteen een grote boom weg.”
Sietse: “Zo’n hoteltuin doen we net zo graag als tuinonderhoud. We willen mensen helpen met tuinen. Zo simpel is het. Als er vrijdagochtend iemand komt voor tegels, omdat de strater zaterdag begint, dan willen we de tegels dezelfde middag ook brengen. Inclusief een vracht zand.” Lolke: “En omdat we groot zijn, hoeven we bijna nooit nee te verkopen. Dit geldt trouwens ook voor collega hoveniers. Hen helpen we net zo graag.”
Onderweg naar Groningen
Het interview is voorbij. Genoeg gepraat. Hielke is alweer onderweg. De conclusie? Hielke is na 25 jaar weer onderdeel van een grootschalig hoveniersbedrijf. Maar met twee grote verschillen. Hij kan nu de bus instappen om te doen wat het liefste doet. En hij kan het runnen van het bedrijf gerust overlaten aan zijn zoon én schoonzoon.
